Կյանքի կողմից
Երեխաներն ու գրքերն ինձ համար ամենաբացարձակ չափման միավորներն են: Ապրածի գնահատման ամենաարժանի չափման միավորները՝ մի դեպքում առ կյանքն ունեցած սրբազան պարտքի կատարումը, մյուս դեպքում՝ առ մարդկությունն ու քաղաքակրթությունը, որ եկել է դատարկություններով ու ցրտերով առլեցուն այս տիեզերքում կյանքի չափազանց փխրունության ու դատապարտվածության գիտակցումին: Եթե երեխաները մեր կենսաբանական հիշողության վերարտադրությունն են, ապա գրքերը՝ մեր անձնապես կուտակած փորձառության ու ճանաչողությամբ ձեռքբերված հիշողության հաղորդագրությունն են առ ապագա: Երբևէ, հարյուր-հազարամյակներ առաջ մենք կտրվել ենք մեզ ծնած բնությունից ու շարունակում ենք հեռանալ ավելի ու ավելի ահռելի արագությամբ դեռևս անհայտ պատճառներով ու չգիտակցված ուղղությամբ, բայց քաղաքակրթությունից ինքնաոչնչացման ճգնաժամ միշտ մի անզգույշ քայլ է և պատմության ընթացքում մենք մեկ անգամ չէ, որ արել ենք այդ քայլը: Դրանք այն ժամանակներն են, երբ հանուն բացարձակ իշխանության սպանվել են երեխաներն ու այրվել գրքերը և դա վերջն է եղել ամեն ինչի: Երեխաներն ու գրքերը լցնում են մեր ու մեր բնության միջև խորացող ահռելի անդունդը, նրանք մեզ փրկում են ամեն օր:
