— Մաքսիմ Մատկեվսկի
***
այսպիսով ի սկզբանե խավարն էր
ու օվկիանոսն էր
պղտորաջուր
և ջրիմուռներ այլազան
մենք լողում էինք այնտեղ
խժռում զմիմեանս
ստորացնում
ես ասենք շոշափուկներ ունեի
դու թունավոր տտուն
այսպիսով լողում ես քեզ համար վտառում չգիտես ուր
մի խոշոր բան քեզ կուլ է տալիս
վախենալու է
դու ես կուլ տալիս մի խոշոր բանի
և ուրախ ես
վերջը
մենք դուրս պլստացինք օվկիանոսից
ոտքեր աճեցին
ու ծառեր այլազան կենդանիներ
ուր մենք քայլում էինք
խժռում զմիմեանս
ստորացնում
հորինում էն մի տեսակ ռոմբիկներով սվիտերներից
ու ճամփեք նրանց վրա գնդեր
ֆոտոխցիկներ
ահա ուռցնում ենք շուրթիկներն աշտարակի ֆոնին
երկաթբետոն
ու գոհ են ծնողներդ
պղտոր ջրի մասին մոռացել են
ահա
ուրիշ լիքը բաներ ունենք հիմա
ոմանք նույնիսկ բանաստեղծություններ են գրում
դրանք էսենց տառեր են սյունակներով այսուայնկողմ
իբր թե դու լողակի թերաճիկդ – ինչ ես զգում
երբ փողերդ քամել են բիթիները
կամ թռել է էգդ
կամ էլ դու էդպիսին, ասենք բնածին գեշ ես ու
մարմինդ չի դզում
հոգիդ չի դզում
ոչինչ չի դզում
պղտորաջուրն ես լակում կում-կում
հիմար, դեռ երեկ ես դուրս սողոսկել
այնտեղից
ստեղծությունների տակ լողակի թերմացքները
քոմենթներ են գրում –
ընդգրկուն է
խորաթափանց
ապշեցուցիչ է
կպցրեց
լավագույնն է ինչ կարդացել եմ վերջերս
կծեց խայթեց
խռխռաց
ցատկոտեց
մտավ ախ
թռվռաց
հեծեծաց
հարմար է
շատ լավ է
իսկ ե՞րբ մեզ կայցելեք
գժական է
անգամ շատ
տպավորիչ է
շնորհակալություն անկեղծության համար
իսկն իմ մասին է
ի՞նչ է ծխում սա մանչը
լիզերգինաթթվի դիէթիլամի՞դ, սնկե՞ր
հիանալի է
դուրեկ
հետաքրքիր է
կոխա՛ծ ունեմ
խելքներդ թռցրի՞ք էլի
ինչ է լու՞րջ էիք ասում
իրո՞ք
չե՞ք ամաչում
ինչներիդ է բանաստեղծությունը
լավ է մտածեք
թե ինչպես պարտակել խռռռիկները:
թարգմ. — Կ.Ա.
итак вначале был мрак
и океан был
и мутная вода
и водоросли всякие
мы там плавали
друг друга жрали
унижали
у меня лично щупальца
у тебя лично ядовитый хвост
так плывёшь в стае и не знаешь куда
что-то большое тебя глотает
и страшно
ты что-то большое глотаешь
и радостно
короче
мы выбрались из океана
выросли ноги
и деревья всякие животные
мы там ходили
друг друга жрали
унижали
выдумали знаете такие свитеры с ромбиками
и дорожки по ним шары
и фотоаппараты
вот вытягиваем губки на фоне башни
из бетона и стекла
родители довольны
про мутную воду забыли
ага
много чего у нас теперь
и некоторые даже пишут стихи
стихи – это такие в столбик буквы туда сюда
мол что чувствуешь ты рудимент плавника
после того как тебя развели на деньги
или кинула самка
или ты сам такой уродливый
телу не рад
душе не рад
ничему не рад
мутную воду глот-глот
глупый только вчера выбрался
из неё
под стихами рудименты плавников
пишут комментарии:
атмосферно
поразило
взяло
лучшее что читал за последнее время
укусило ужалило
захрапело
вскочило
зашло
запрыгнуло
расплакался
годно
очень хорошо
а когда у вас будет тур
круто
очень даже
впечатляет
спасибо за искренность
это про меня
это прекрасно
что ты куришь
ЛСД? грибы?
понра
интересно
ебать ебать
вы в своём уме?!
вы это серьезно что ли?!
вы это на самом деле?!
не стесняетесь?
куда вам стихи,
лучше подумайте
как маскировать жабры.
