.
այդ ինչորոչմեկը որ իր ոսկե հասակում
աննահանջ գիրացել է շաբաթ-կիրակին/300 գր թափով
ասենք հայրենական մայրենական կամ այլ կռվում չմեռնելու տագնապից
կամ երբեմնի չունեցվածքների չտեսնվածքների ջահելական հուզմունքը
փողով տուպը սատկացնելու հունարից
երազանքների թռիչքուղուց մինչ թուդուլիստերի նստակյաց ճահիճը
թառամած այ
ահա այդ հերթականն ի՞նչ կարող է գրել
ոգու ուղու մասին
այս մայրամուտի չքնաղ անդառնալիության մասին
տառապանքի գեղեցկության ասենք
ձանձրույթի տաղտուկը
փսխումով ավարտված թռնելու փորձերն ամեն
փչացող մարմինն ու ծուլացող միտքը
ահա սերիալի նոր սեզոնով են ղզղնած
այսօր էլ գնումների անհրաժեշտ զամբյուղն իբրև վրեժ
ավելորդությունների ստեղծումով պայթող աշխարհից
լուծված է
ոչ ես, ոչ դու այլևս՝ նայն
երբեմնի բանաստեղծվելով աստվողը երբեմն աստվածը
հիմա էլ ոչինչ չունի
բացի որովայնում ու ողնուղեղում կուտակվող
ձանձրույթի ճարպը
ոչոքն ում որ է փնտրել
ոչինչն ինչ որ է կարող
ոչտեղն ուր որ է շտապել
ոչայնմ ոչայդմ ոչևէ
ոչ և ոչ և ոչ և ոչ և ոչ և այլն
ես կարող եմ հիշեցնել, որ մռայլ կաղնիների լուռ թավուտում
այնտեղ, ուր բուքը սիրվելու ոչ մի տեղ չի թողնում և թքած ունի
որ դու կարող ես և չդիմանալ հանգամանքների խստությանը
մի վայրի բալենի է հանգդգնել դալարել ու անկախ ամեն ինչից
ծաղկելու է առաջիկա գարնանն առաջին ախ առաջին անգամ
ես կարող եմ ներշնչել նրան իբրև սեփական կանխազգացում
այդ նախաերազը, որ վաղուց, շատ վաղուց պահում եմ սրտումս
բայց դա էլ չի փրկի այս ինչ-որ-ոչ-մեկին
որը միշտ կարող է սեղմել
next
