Կարեն Անտաշյան Վերջից հետո, Սկզբից առաջ, գրքի 2004 թ հրատարակության առաջաբանը:
Գիրը բաց և մերկ էություն է. պարզորոշ տեսանելի ու շոշափելի է անշղարշ մարմնի թերություններն ու գեղեցկությունը: Բառի արվեստն այն մինուճարներից է, որի կրկնակը ծննդյան վկայական չի ունենում: Բնական ու անկեղծ կրքի մարմնավորում է. միածին: Անշփոթելի: Միշտ էլ պատկառանք եմ ունեցել գրի մարդու նկատմամբ, քանի որ նրանք ծնվում են Աստծո մատնահետքը ճակատներին:
Այդ մատնահետքով է ներկայանում նաև 21-ամյա բանաստեղծ Կարեն Անտաշյանը:
Կարենի բանաստեղծությունն առանձնանում է ինչ-որ տեղ արտաքուստ չենթարկվող, դեռևս անսովոր բառաշերտով ու լեզվական մտածողությամբ: Առտնին լեզու է, կենդանի, դուրս է գրքային սահմանումներից: Պարականոն է, շղարշված խոսակցական ու առօրյա բառարանի, դեռևս անգիր մտածողության ու լեզվաշերտի թափանցիկ անմիջականությամբ: Այդ բառաշարը, որ հոլովվում է ամեն օր ու բանավոր, իրերին նորից ու նոր նայելու առօրյա անմիջական հայացք է, գրավոր մտածողության շերտեր թափանցեց վերջին 10-15 տարում` թույլ չտալով, որ ծերությունից հոգնի գրական լեզուն: Ինչպիսի խաղացկունություն, իրեղեն ու հոգևոր դրսևորում ունի ժամանակը, այնպես էլ մտածողութունն է ուրվագծվում, դիմավորվում` բառի, տողի, պատկերի մարմնավորումով ու շոշափելիությամբ: Իրերի փոխակերպումն է առաջացնում մտածողության մակընթացություն, որոնց զուգասերումն էլ գոյավորում է ժամանակ, իսկ ժամանակը լեզուն է` մշտաճող, պատանի, դեռահաս…
Դեռևս զգալի է անփորձ ձեռքի վրիպումներն ու «շռայլությունը»: Երբեմն էլ տողը կաղում է` սայթաքելով բանաստեղծական հողին: Մի քիչ հեռու է հասուն տարիքի «ժլատությունը»: Այդուհանդերձ, Կարեն Անտաշյանն ակնհայտորեն օժտված է և սկսվում է բնական ու մաքուր ակունքից. բանաստեղծությունն ունի աճելու տեղ և կարողություն: Շոշափելի է մուսաների թափանցիկ գիշերազգեստը:
Առաջին գիրքը հեղինակի աղապատանքն է: Այդ նրբակերտ ու առաջին սիրով է Կարենը ներկայանում ընթերցողին:
Բարի լինի մուտքդ մեծ երթ:
