Փիրուզե ծովի ոսկեավազ ափին
արևից բրոնզ ձուլող
պիրկ մարմիններ, կանաչը
երբեք չավարտվող, չձմեռող կղզու,
օվկիանոսի ձկան յուղոտ գրիլ,
կառտոշկա, զեյթուն, ֆանտա
․․․
ողնաշարիս բժշկի
«հաճելի բանի մասին մտածիր հիմա,
էս ա լավ ցավացնելու եմ»
հորդորին ի պատասխան
երևակայեցի ես։
հետո ասում եմ, բայց
կարող էի չէ՞ մտածել որ Արցախի
կյանքի ճանապարհը բացվի,
բալիկները տուն դառնան,
հիվանդներին՝ դեղ,
սովածներին սնունդ հասնի…
ախր էնքան անսպասելի հանձնարարեց:
