Բանաստեղծություն

Փիրուզե ծովի ոսկեավազ ափինարևից բրոնզ ձուլողպիրկ մարմիններ, կանաչըերբեք չավարտվող, չձմեռող կղզու,օվկիանոսի ձկան յուղոտ գրիլ,կառտոշկա, զեյթուն, ֆանտա․․․ողնաշարիս բժշկի«հաճելի բանի մասին մտածիր հիմա,էս ա լավ ցավացնելու…

Չեմ հասկանում,հիմա ամեն ինչ խառնվել ա իրար,ոչ մի բան էլ առաջվանը չի․սա հստակ գիտակցեցի,երբ էն օրը զիմնի կալոսները փոխելիսվուլկանիզացիայի աշխատողըիրա նապառնիկին ասեց՝գանձս, մի հատ…

չէ բայց թռչունները շատ լավ են մտածելէս չվելու պահըմարդու մտքով հեչ կանցնի՞որ կարելի է ուղղակի վեր կանալու ձմռանից քշել գարուներբեք, երբեքանգամ գնացողները մնում ենիրենց…

Ամիսներ առաջձեռքս մի հազար ռուբլիանոց էր ընկել՝վրան գրված нет войне ♡,չգիտեմ ինչու դրել էի պահարանի վրա,որ անցնել-դառնալիս տեսնեմկյանքի այդ փխրուն դիմադրության ժեստըբռնության անողոք անսպառության…

Քեզ պատմեմ ցավերսողնաշարիս ողջ երկայնքով,կող առ կող, ող առ ող,անոթներիս թունելների միջովնյարդաթելերիս կծիկների՝մանրամասն պատմեմ –դու քո ցավերը հերթական համարես,քմծիծաղով ուռես մեջդ,անդարդ զգաս։Քեզ պատմեմ ուրախություններսօրերիս…

կամ գազել քանդիմիր քանդիմիրովիչին Մինչ ես փողփողում եմապագայի լույսինհանց դրոշակ գեղոու դեռանգույնմի արնախում կտցարյորոճում է լյարդսմի պեչկաբոյ հրէշ ծծմբեէշնիկ,թե լինում է դրա հերթականըխույվորել է…

Ականջներիդ օղ արեք,հետո, չասեք, թե չեմ ասել –այ կապրենք՝ կտեսնենք,որ լինելու է անխուսափելին,այո, ծանր են իրականության դասերը,իսկ ո՞վ է խոստացել, որ հեշտ է լինելու,ուստի…

Նորոն չի հավատում քարի անկոտրումությանը,Նորոն քարի թույլ տեղը գիտի նագլազՆորոն տաս անգամ չի թխկթխկացնում քարինՆորոն խփում ա երեք անգամՆորոն ներում ա երեք անգամՆորոն չտենալու…