***
Ուսանող, էսօր նաև և հատկապես բուհերում է որոշվում Նոր Հայաստանի ծնվել-չծնվելը՝ ինժեները, բժիշկը, պատմաբանն ընդդեմ միլիցու, աֆտարիտետի, զնաչոկավորի, քաղաքացին ընդդեմ ֆեոդալի, հայն ընդդեմ արեշցու, ջավախքցու, գյումրեցու, ազատությունն ու իրավունքն ընդդեմ հրահանգի ու վախի: Կապ չունի, թե ում շուրջ ես միավորվում և ինչ պատնեշներ ես հաղթահարում. ընդվզումով վաստակիր միակ հնարավոր հաղթանակը՝ հաղթանակը սեփական թուլության հանդեպ: Ժամանակներն ու ռեժիմները կփոխվեն՝ հաղթանակդ կմնա քեզ հետ:
***
Չգիտեմ Հայաստանում երբվանից ուսխորհուրդները սկսեցին գործել որպես համակարգային առնետների դարբնոց, բայց հիշում եմ, որ դեռ իմ ուսանողական տարիներին մենք ուսխորհրդական ակտիվիստներին ավելի էինք ատում քան պոռճ թագաժառանգներին: Անտեր ու սոված սոցիալիստներիս հեղափոխական ռոմանտիկայի ու տոտալ անհանդուրժողականության տակ մնացած ուղեղներում դժվար էր տեղավորվում “ռեկտըրի հետ լավ” ուսանողների պուպուշությունը:
